1- گاهي به تماشاي غروب آفتاب بنشينيم.
2 - سعي كنيم بيشتر بخنديم.
3- تلاش كنيم كمتر گله كنيم.
4 - با تلفن كردن به يك دوست قديمي، او را غافلگير كنيم.
5 - گاهي هديه‌هايي كه گرفته‌ايم را بيرون بياوريم و تماشا كنيم.
6 - بيشتردعا كنيم.
7 - در داخل آسانسور و راه پله و... باآدمها صحبت كنيم.
8- هر از گاهي نفس عميق بكشيم.
9- لذت عطسه كردن را حس كنيم.
10- قدر اين كه پايمان نشكسته است را بدانيم.
11- زير دوش آواز بخوانيم.
12- سعي كنيم با حداقل يك ويژگي منحصر به فرد با بقيه فرق داشته باشيم .
13- گاهي به دنياي بالاي سرمان خيره شويم.
14- با حيوانات و ساير جانداران مهربان باشيم.
15- براي انجام كارهايي كه ماهها مانده و انجام نشده در آخر همين هفته برنامه‌ريزي كنيم!
16- از تفكردرباره تناقضات لذت ببريم.
17- براي كارهايمان برنامه‌ريزي كنيم و آن را طبق برنامه انجام دهيم. البته كار مشكلي است!
18- مجموعه‌اي از يك چيز (تمبر، برگ، سنگ، كتاب و... )براي خودمان جمع‌آوري كنيم.
19- در يك روز برفي با خانواده آدم برفي بسازيم.
20- گاهي در حوض يا استخر شنا كنيم، البته اگر كنار ماهي‌ها باشد چه بهتر.
21- گاهي از درخت بالا برويم.
22- احساس خود را در باره زيبايي ها به ديگران بگوئيم.
23- گاهي كمي پابرهنه راه برويم!.
24- بدون آن كه مقصد خاصي داشته باشيم پياده روي كنيم.
25- وقتي كارمان را خوب انجام داديم مثلا امتحاناتمان تمام شد، براي خودمان يك بستني بخريم و با لذت بخوريم
26- در جلوي آينه بايستيم وخودمان را تماشا كنيم.
27- سعي كنيم فقط نشنويم، بلكه به طور فعال گوش كنيم.
28- رنگها را بشناسيم و از آنها لذت ببريم .
29- وقتي از خواب بيدار مي‌شويم، زنده بودن را حس كنيم.
30- زير باران راه برويم.
31- كمتر حرف بزنيم و بيشترگوش كنيم ..
32- قبل از آن كه مجبور به رژيم گرفتن بشويم، ورزش كنيم و مراقب تغذيه خود باشيم .
33- چند بازي و سرگرمي مانند شطرنج و... را ياد بگيريم.
34- اگر توانستيم گاهي كنار رودخانه بنشينيم و در سكوت به صداي آب گوش كنيم.
35- هرگز شوخ طبعي خود را از دست ندهيم.
36- احترام به اطرافيان را هرگز فراموش نكنيم.
37- به دنياي شعر و ادبيات نزديك تر شويم.
38- گاهي از ديدن يك فيلم در كنار همه اعضاي خانواده لذت ببريم.
39- تماشاي گل و گياه را به چشمان خود هديه كنيم.
40- از هر آنچه كه داريم خود و ديگران استفاده كنيم ممكن است فردا دير باشد.
 

به گزارش اداره روابط عمومی و امور بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، مریم شهریاری داوطلب آزمون کارشناسی ارشد رشته مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی صبح روز شنبه بیست وچهارم اردیبهشت ماه ، درحوزه امتحانی شهر کرمان به وسیله پا اقدام به تست زدن سوالات امتحانی نمود.

وی که به دلیل تصادف دستهایش قطع شده بودند، در گفتگویی اظهار داشت: مقطع کارشناسی خود را در رشته مدیریت دولتی در سال 1389 در دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی با موفقیت به پایان رساندم و در حال حاضر برای موفقیت در کارشناسی ارشد تلاش میکنم.

9دی نشریه حمید رسایی به افشای فتنه فتیله ای! پرداخت.

این نشریه مدعی شد سری جدید برنامه فتیله در صدد استفاده از برنامه پخش زنده در راستای برنامه های بلندمدت جریان فتنه است و با بستن مچ بند سبز به دست كودكان قصد تبلیغ و زنده نگه داشتن جریان سبز در اذهان مردم دارد.

این نشریه با اشاره به نفوذ باند پورزند و توده ای ها در صداوسیما، خواستار برخورد با این برنامه شد.

و اما خبر بد
این که بیمارى که تو از غرق شدن نجاتش دادى بلافاصله بعد از این که از استخر بیرون آمد خود را با کمر بند حولة حمامش دار زده است و متاسفانه وقتى که ما خبر شدیم او مرده بود.
هوشنگ که به دقت به صحبتهاى دکتر گوش مى کرد گفت: او خودش را دار نزد. من آویزونش کردم تا خشک بشه...
.....................
 حالا من کى مى تونم برم خونه‌مون؟؟؟؟!!!!!

فراموش نكنيم كه بسياري اوقات در زندگي وقتي به در بسته‌اي مي‌رسيم و يك‌صد كليد در دستمان است، هرگز نبايد انتظار داشته باشيم كه كليد در بسته همان كليد اول باشد. شايد مجبور باشيم صبر كنيم و همه صد كليد را امتحان كنيم تا يكي از آنها در را باز كند. گاهي اوقات كليد صدم كليدي است كه در را باز مي‌كند و شرط رسيدن به اين كليد امتحان كردن نود‌ و نه كليد ديگر است.
.
.
يادمان باشد كه زندگي را هرگز نخواهيم فهميد اگر كليد صدم را امتحان نكنيم...

پیشگویان به بابک خرمدین ، آزادیخواه میهن پرست کشورمان گفتند در پایان این مبارزه کشته خواهی شد او گفت سالها پیش از خود گذشتم همانگونه که ابومسلم خراسانی از خود گذشت برای این که ایران دوباره ادامه زندگی پیدا کند روح بزرگانی همچون ابومسلم در من فریاد می کشد و به من انگیزه مبارزه برای پاک سازی میهن را می دهد پس مرا از مرگ نترسانید که سالها پیش در پای این آرزو کشته شده ام . 
ارد بزرگ در سخنی بسیار زیبا می گوید : گل های زیبایی که در سرزمین ایران می بینید بوی خوش فرزندانی را می دهند که عاشقانه برای رهایی و سرفرازی نام ایران فدا شدند .  
بابک خرمدین اندکی بعد در حضور خلیفه تازی بغداد اینچنین به خاک و خون کشیده شد :  
خلیفه :عفوت میکنم ولی بشرطی که توبه کنی ! بابک :توبه را گنهگاران کنند٬توبه از گناه کنند. خلیفه :تو اکنو ن در چنگ ما هستی! بابک:اری ٬تنها جسم من در دست شما است نه روحم٬ دژ آرمان من تسخیر ناپذیر است.  
خلیفه :جلاد مثله اش کن! معلون اکنون چراغ زندگیت را خاموش می‌‌کنم. بابک روی به جلاد٬چشمانم را نبند بگذار باچشم باز بمیرم. خلیفه :یکباره سرش را ازتن جدا مکن٬ بگذار بیشتر زنده بماند! نخست دستانش را قطع کن!جلاد بایک ضربت دست راست بابک را به زمین انداخت.خون فواره زد.بابک حرکتی کرد شگفتی در شگفتی افزود٬زانو زده ٬خم شد وتمام صورتش را با خون گرمش گلگون گرد.شمشیر دژخیم بالا رفت وپایین آمد ودست چپ دلاور ساوالان را نیز از تن جدا کرد.فرزند آزاده مردم به پا بود٬ استواربود . خون از دو کتفش بیرون می‌‌جست .  
خلیفه :زهر خندی زد : کافر! این چه بازی بود که در آستانه مرگ در آوردی ؟ چرا صورت خود به خون آغشته کردی؟ چه بزرگ بود مرد٬چه حقیر بود مرگ٬ چه حقیر تر بود دشمن! پیش دشمن حقیر٬مردبزرگ٬بزرگتر باید. گفت : در مقابل دشمن نامرد ٬ مردانه بایدمرد ٬اندیشیدم که از بریده شدن دستانم ٬خون ازتنم خواهدرفت . خون که رفت٬ رنگ چهره زرد شود .مبادا دشمن چنان گمان کند از ترس مرگ است ٬خلق من نمی‌پسندندکه بابک در برابرگله ء روباه ان ترسی به دل راه دهد.... خلیفه از ته گلو نعره کشید: ببر صدایش را!!!! وشمشیر پایین آمد و سر. سری که هرگزپیش هیچ زورمند ستمگری فرود نیامده بود . هر بار که این داستان خوانده شود احساس می کنیم بابک هنوز هم زنده است و برای کشورش جان می دهد یادش گرامی باد .

سواره نظام مهرداد نخست ، خسته از جنگهاي طولاني وارد شهر هيرکاني (گرگان) شد .
آنها در شرق نيروهاي متجاوز بدوي و در غرب دمتريوس را شکست سختي داده بودند .
 مهرداد پادشاه اشکاني با لباسي ساده در شهر مي چرخيد و به گفتگوهاي مردم گوش مي داد نيم روزي که گذشت به گوشه ديواري تکيه داد تا خستگي از تن بدر کند از پنجره کوچک بالاي سرش سخنان دختراني را مي شنيد حرف هاي آنها با صداي فرش بافيشان به هم آميخته بود .
  يکي از آنها مي گفت مهرداد اگر سخت است فرزندي دارد دلنرم . مهرداد با شمشير پيمان بسته پس فرزند نرم خوي او با خرد و هوش دوستي کند .
دختر ديگر گفت : آنکه پايه دستگاه دودمان را مي ريزد نمي تواند نرم خو باشد او بايد همانند پي ساختمان سخت و آهنين باشد پس جبر بر سختي اوست .
و دختر کوچکتري که صدايش بسيار ضعيف مي نمود ادامه داد : آنکه بر اين زمين سخت ساختمان مي سازد و خود نمايي مي کند از جنس زيبايي است و زمين سخت را به آسمان مي برد . 
مهرداد تکاني خورد با خود گفت چطور چنين دختران دانايي در اين مرز و بوم زندگي مي کنند و او خود نمي داند . 
آن شب تا به پگاه خورشيد مهرداد اشکاني ، نخستن پادشاه دودمان اشکانيان در تمام مدت به حرفهاي آنها انديشيد . 
در وجود خود سختي و قدرت پي ساختمان دودمان را مي ديد و در وجود فرهاد دوم (فرزندش) دانايي و هوش بناي ساختمان را . 
آن سه دختر به ريشه ها پرداخته بودند و مهرداد از اين بابت در شگفت بود . به گفته ارد بزرگ انديشمند برجسته ايراني : پرداختن به ريشه ها ، کار ريش سفيدان و اهل دانش است . فرداي آن روز پادشاه ايران با تني چند از نزديکان به خانه ايي که روز پيش ندا از آن شنيده بود رفت و با شگفتي ديد آن خانه متروکه است از همسايگان پرسيدند و آنها گفتند سال ها پيش در اين خانه مرد و زني بودند با سه دختر که فرش مي بافتند هر سه دانا و از شاگردان ورتا ( حکيم و دانشمند زن ابتداي دودمان اشکانيان ) . بدست مزدوران آندراگوراس يوناني به خاطر آنکه مدام از بازگشت ايران و نجات از دست خارجيان يوناني سخن مي گفتند هر پنج نفر آنها را زنده زنده در کف همان خانه در گودالي کشتند .
 مهرداد با شنيدن اين سخنان ، بر آبادي آن خانه همت گمارد و آن خانه را مدرسه نمود در حالي که موبدان زرتشي اصرار بر آن داشتند که آن خانه آتشکده گردد و مهرداد نپذيرفت و گفت جاي آتشکده در کوهستان است نه ميان مردم .
 از آن زمان بزرگترين دانشمندان را براي تربيت و افزودن دانش فرهاد دوم بکار گرفت .
براي همين فرهاد دوم در بسياري از نبردها قبل از جنگ پيروز شده بود چون با دانش پشت سر دشمن خويش را خالي و سپس با تکاني آن را فرو مي ريخت . 
فرهاد دوم براي ايجاد جنگ خانگي در سوريه ( قسمت باقي مانده سلوکيان متجاوز )دمتريوس را که توسط پدرش مهرداد اسير شده و در زندان بود را رها کرد تا ميان دو برادر نبردي درگيرد. گفتني است که ظلم و ستم سلوکيان بر مردمان تحت انقيادشان موجب شد که مردم تحت ستم سلوکيان به فرهاد گرويدند. آنتيخوس براي گرفتن انتقام شکستها و اسارت خود با سپاهي گران به ايران آمد، ولي فرهاد به او فرصت نداد ناگهان بر او تاخت و در هنگام جنگ پادشاه سلوکي کشته شد. از اين پس سلوکيان يونان ديگر به خود اجازه تجاوز به حريم ايران را ندادند. انحطاط کامل دولت سلوکي از همين زمان آغاز گرديد. 

آهنگری شمشیر بسیار زیبا تقدیم شاپور پادشاه ساسانی نمود . شاپور از او پرسید چه مدت برای ساختن این شمشیر زمان گذاشته ایی و آهنگر پاسخ داد یک سال تمام . پادشاه ایران باز پرسید و اگر یک شمشیر ساده برای سربازان بسازی چقدر زمان می برد ؟ و او گفت سه تا چهار روز . 
شاپور گفت آیا این شمشیر قدرتی بیشتر از آن صد شمشیر دیگری که می توانستی بسازی دارد ؟ 
آهنگر گفت: خیر ، این شمشیر زیباست و شایسته کمر شهریار ! 
پادشاه ایران گفت : سپاسگذارم از این پیشکش اما ، پادشاه اهل فرمان دادن است نه جنگیدن ، من از شما شمشیر برای سپاهیان ایران می خواهم نه برای خودم ، و به یاد داشته باش سرباز بی شمشیر نگهبان کیان کشور ، پادشاه و حتی جان خویش نیست . این سخن شاپور دوم ما را به یاد این سخن دانای ایرانی ارد بزرگ می اندازد که : فرمانروای شایسته اسیر کاخ ها نمی شود نگاه او بر مرزهای کشور است .
شاپور با نگاهی پدرانه به آهنگر گفت اگر به تو پاداش دهم هر روز صنعتگران و هنرمندان به جای توجه به نیازهای واقعی کشور ، برای من زینت آلات می سازند و این سرآغاز سقوط ایران است . پدرم به من آموخت زندگی ساده داشته باشم  تا فرمانرواییم پایدارتر باشد . پس برای سربازان شمشیر بساز که نبردهای بزرگ در راه است .

در افسانه‏ها آمده، روزي که خداوند جهان را آفريد، فرشتگان مقرب را به بارگاه خود فراخواند و از آنها خواست تا براي پنهان کردن راز زندگي پيشنهاد بدهند.  يکي از فرشتگان به پروردگار گفت: خداوندا، آنرا در زير زمين مدفون کن.  فرشته ديگري گفت: آنرا در زير درياها قرار بده.  و سومي گفت: راز زندگي را در کوه‏ها قرار بده.
ولي خداوند فرمود: اگر من بخواهم به گفته‏هاي شما عمل کنم، فقط تعداد کمي از بندگانم قادر خواهند بود آنرا بيابند، در حالي که من ميخواهم راز زندگي در دسترس همه بندگانم باشد.  در اين هنگام يکي از فرشتگان گفت: فهميدم کجا، اي خداي مهربان، راز زندگي را در قلب بندگانت قرار بده، زيرا هيچکس به اين فکر نمي‏افتد که براي پيدا کردن آن بايد به قلب و درون خودش نگاه کند.
و خداوند اين فکر را پسنديد.

مردی در عالم رویا فرشته ای را دید که در یک دستش مشعل و در دست دیگرش سطل آبی گرفته بود و در جاده ای روشن و تاریک راه می رفت.

مرد جلو رفت و از فرشته پرسید: این مشعل و سطل آب را کجا می بری؟

فرشتـه جواب داد: می خواهم با این مشعـل بهشت را آتش بـزنم و با این سطل آب، آتش های جهنم را خاموش کنم. آن وقت ببینم چه کسی واقعاً خدا را دوست دارد!